جشن ها و سنت های پاک پارسی از گذشته تا به امروز ، جایگاه ویژه ای در زندگی ایرانیان داشته است. در زمان رسیدن این مناسبت ها، همه سعی میکنند تا به نحوی آداب و رسوم مربوط به آن را پاس بدارند و اوقات خوشی را در کنار دوستان و اقوام خود سپری کنند. یکی از این جشن ها، جشن چهارشنبه سوری است. جشنی که در شب آخرین چهارشنبه سال برگزار میشود و آتش، به عنوان تنها عنصری که بر خلاف آب و خاک آلودگی نمی پذیرد ، نقش بسیار مهمی را در آن ایفا میکند. چهارشنبه سوری به دلیل ماهیتی که دارد علاقه و توجه افراد زیادی را به خود جلب میکند. حتی آن دسته از کسانی که مشغول فعالیت در زمینه های خاص و غیرمعمول کاری نیز هستند خود را مسئول پایبندی به این جشن، هر چند خودمانی و ساده، می دانند.
یکی از این مشاغل خاص، راننده های خودروهای سنگین هستند که به دلیل ماهیت کاری خود زمان زیادی را در جاده ها سپری میکنند. در روز های پایانی سال با وجود شوق و لذتی که برای استقبال از فصل بهار در میان همه وجود دارد رانندگان به به دلیل اهمیت تحویل بار خود با حفظ امنیت آن تا رسیدن به مقصد مورد نظر در جاده های شلوغ، خطرناک و صعب العبور، فشار روحی و خستگی زیادی را تجربه میکنند. جشن چهارشنبه سوری فرصت بسیار مناسبی است تا راننده های خودروهای سنگین در ایستگاه های استراحت خود به همراه دیگر همکاران و رانندگان خود توقفی داشته باشند، آتش روشن کنند و از خاطرات و تجربیات خود با یکدیگر بگویند. سنت اصلی در این جشن برپایی آتش و پریدن از روی آن است.
خواندن شعر زردی من از تو، سرخی تو از من هنگام پریدن از روی آتش، یکی از بخش های اصلی این جشن است و با این کار از آتش میخواهند تا ناراحتی های سال گذشته را از روح و جسم خود پاک کند و سال جدید با سرزندگی و حال خوب همراه باشد.